در پايان جنگ جهاني دوم، قسمتي از شبه جزيره كره كه زيرمدار 38 درجه بود تحت اشغال امريكا و قسمت شمالي آن در تصرف نيروهاي ارتش سرخ شوروي قرار داشت. قرار بود كه طي سال‏هاي پس از جنگ، دو ناحيه شمالي و جنوبي شبه جزيره كره، متحد شوند. ولي همكاري دو دولت عملي نبود؛ زيرا كه رهبريِ ناحيه شمال را كمونيست‏ها بر عهده داشتند و در جنوب، طرفداران غرب بر سر كار بودند. در اين ميان، تلاش براي اتحاد به جايى نرسيد و عاقبت در سال 1948م، تقسيم دو كره به دو كشور مجزّا، صورت رسمي يافت. تا اواسط سال 1949م، سربازان خارجي از هر دو كره خارج شده بودند اما به دنبال ماه‏ها تحركات دنباله دار امريكا، سرانجام در 25 ژوئيه 1950م، كره شمالي با هدف اتحاد مجدد به نيمه جنوبي خود، به كره جنوبي حمله‏ور شد. نيروهاي كره شمالي، در چهارمين روز حمله به خاك كره جنوبي، سئول پايتخت اين كشور را به تصرف خود درآوردند و پيشروي خود را به طرف جنوب ادامه دادند. در همين حال شوراي امنيت سازمان ملل متحد به پيشنهاد امريكا، تصويب كرد كه نيروهاي چند دولت عضوِ آن سازمان جهت مقابله با حمله كره شمالي، به كمك كره جنوبي بشتابند. به دنبال اين تصميم، امريكا و پانزده كشور ديگر، نيروهاي نظامي خود را براي شركت در جنگ اعزام داشتند و به دامنه جنگ افزودند. با ورود امريكا به اين جنگ، در حالي كه كره شمالي در شُرف سقوط بود، امريكايى‏ها مقدمات انضمام آن را به كره جنوبي فراهم مي‏ساختند. در اين ميان، نيروهاي كمونيست چين در 20 نوامبر 1950م به عنوان داوطلب وارد ميدان شدند و با ورود دويست هزار نفري سربازان چيني، نيروهاي امريكا و متحدين آنها ناچار به عقب‏نشيني گرديدند. نيروهاي چيني و كره شمالي تا اواخر ماه دسامبر سال 1950م تقريباً تمام خاك كره شمالي را به تصرف خود درآوردند و روز 28 دسامبر آن سال از مدار 38 درجه و مرز بين كره شمالي و جنوبي گذشتند. جنگ كره از اواسط سال 1951م عملاً متوقف شد و مذاكرات صلح كه از ماه ژوئيه 1951م آغاز شده بود، تا سال 1953م به طول انجاميد. در نهايت، قرارداد ترك مخاصمه در 27 ژوئيه سال 1953م به امضا رسيد و نيروهاي متخاصم تا مدار 38 درجه از مواضع يك‏ديگر عقب نشستند. جنگ كره در مجموع، نزديك به چهار ميليون تلفات نظامي و غيرنظامي به بار آورد. هم‏چنين از يك‏صد و شصت هزار نفر از نيروهاي سازمان ملل متحد كه در اين جنگ كشته و زخمي شدند، 142 هزار نفر امريكايى بودند، كه بزرگ‏ترين تلفات نيروهاي امريكايى در يك جنگ خارجي، پس از جنگ اول و دوم جهاني به شمار مي‏آيد. هرچند پس از پايان جنگ دو كره، پيمان صلح و آتش بس امضا شد و براساس آن، مرزهاي سابق دو كشور پا برجاماند، اما تاكنون قرارداد رسمي صلح ميان دو كشور امضاء نشده است و رقابت بين كره شمالي و كره جنوبي ادامه دارد. با وجود اين، به دليل تمايل مردم اين دو كشور به اتحاد مجدد، تلاش‏هايي نيز در جهت يك‏پارچگي دو كره آغاز شده است كه دراين راستا، در ژوئن سال 2000م، براي اولين بارْ، رئيس جمهور كره جنوبي به كره شمالي سفر كرد و مردم دو كشور پس از پنجاه سال، به مناطق دو طرف سفر كرد و در دو كشور نيز وزارت وحدت دو كره تأسيس شد.